Kelly, Medische nucleaire, 17-11-2014

Eind juli ben ik in contact gekomen met Frans Dames van IRIS medical jobs GmbH. Op dat moment was ik nog niet helemaal overtuigd dat Zwitserland écht iets voor mij kon zijn, maar ik stond er zeker open voor. In Nederland was de kans om aan een baan te komen als MBB-er erg klein. Na heen en weer gemaild te hebben, besloot ik op bezoek te gaan op het kantoor in Den Haag. Frans heeft me toen uitgebreid verteld over de banenmarkt, over Zwitserland en alles eromheen. Als ik terug denk aan het gesprek dan is hét woord waaraan ik denk toch wel:  “enthousiast”! 

Niet lang na het gesprek besloot ik ervoor te gáán, maar mijn niveau Duits was nog niet zo denderend. Daarom ben ik begin september naar Duitsland gegaan om drie weken een spoedcursus Duits te volgen. Zeker een aanrader, ook al is het alleen al om een keer in Berlijn te zijn geweest, want daar had ik voor gekozen. Maar serieus, het helpt je écht goed op weg.

Jammer genoeg was het banenaanbod op het moment dat ik klaar was in Berlijn niet zo groot, dus ging ik eerst even terug naar Nederland. Na twee weken, waarbij ik wel regelmatig contact met Frans had, kon ik naar Zwitserland voor twee sollicitatiegesprekken: één in Zürich (RD) en een in Luzern (NG).  Het gesprek in Zürich had ik vóór het weekend en in Luzern er direct na. Dat werd dus een lang weekend Zwitserland…! (waar ik overigens nog nooit geweest was). Om een lang verhaal kort te maken, na mijn eerste gesprek had ik niet direct het gevoel dat dit ‘mijn plekje’ was. Maar daardoor liet ik de pret niet bederven. Ik ging een weekendje rondlopen in zowel Zürich als Luzern en vol goede moed op naar gesprek nummer twee in Luzern . Na en eigenlijk al tijdens het gesprek had ik écht het gevoel dat ik ‘mijn plek’ moest zijn.

(Zicht vanaf het ziekenhuis. Beetje matig weer maar ja, novermber he ? )

Het was voor mij wel duidelijk dat ik daar aan de slag zou willen gaan, maar eerst weer even naar huis om alles te laten bezinken. Ik had met het ziekenhuis in Luzern de afspraak gemaakt om donderdag te bellen om te bespreken wat ik wilde. Het contact met het ziekenhuis in Zürich ging via Frans, wat volgens mij gebruikelijker is. Maar goed Frans heeft me wat mee voorbereid en donderdag heb ik zelf- met trillende handjes - het ziekenhuis gebeld. De kogel was gelijk door de kerk: “We willen je graag hier hebben”. Wat een opluchting was dat!

(De beroemde houten brug over het meer)

Ik mag daar op 1 december op de nucleaire beginnen en ik heb er veel zin in. Op het moment ben ik bezig met de voorbereidingen om ernaartoe te verhuizen, wat ik overigens niet alleen doe maar met mijn vriend die fysiotherapeut is. We hebben een mooie appartement gevonden. Vanaf dag één heb ik veel contact gehad met Frans en nu nog. Ook bij contracten te controleren en straks voor de verdere afwikkeling. Erg fijn!

Groeten van Kelly