Nadat ik tijdens mijn opleiding MBRT een half jaar stage in Antwerpen had gelopen en op uitwisseling naar Portugal ben geweest, was de volgende vraag of ik in Nederland of het buitenland mijn leven als MBB’er zou beginnen.
In een gesprek met Frans legde hij uit wat het stappen plan was en hoe alles zou gaan werken. Ook keek hij ondertussen naar wat voor een persoon ik was en waar in Zwitserland ik goed zou passen. Na ongeveer 3 uur was het gesprek voorbij en ging ik met veel informatie weer terug naar huis.
De volgende stap was het plannen van een korte taalcursus in Berlijn. Helaas zaten de klassen ver vol dus moest ik een tijdje wachten voor er plaats was. Halverwege november ging ik twee weken naar Berlijn. Alles was daar super geregeld. Ik zat samen met een Zweed bij een gastgezin in een buitenwijk van Berlijn, elke dag 20 minuutjes van deur tot deur naar school. Na de eerste dag bleef er helemaal niks meer over van alle jeugdtrauma’s aan de Duitse lessen op het middelbare onderwijs: de leraren en klasgenoten waren echt geweldig en behulpzaam. De docenten keken ook erg goed of ik op het goede niveau les had. Na de eerste week werd in overleg met het kantoor, de docent en mij besloten om naar een ander niveau te gaan. Achteraf heb ik er spijt van dat ik maar twee weken geweest ben.
Na de cursus is het allemaal heel erg snel gegaan. Mijn CV omgebouwd naar het Zwitserse model en vertaald naar het Duits. Met behulp van Frans had ik binnen vier dagen na terugkomst uit Duitsland ik al een korte reis van drie dagen naar Zwitserland op het programma staan. In die drie dagen zou ik zeker een gesprek hebbe; later in de week kwam er nog een tweede gesprek bij.
Het eerste gesprek was in een privékliniek aan het meer van Zurich. Ik heb daar een hele dag mogen meelopen en meegekeken naar de werkzaamheden. Ze hebben er echt ontzettend mooie apparatuur, MRI’s met speciale spoelen die ik tijdens de opleiding en tijdens stages niet was tegen gekomen. Ook werden er met een ongelofelijke snelheid pijnbehandelingen uitgevoerd. De groep MBB’ers was erg aardig en gezellig. Ze legden veel uit over het leven in Zwitserland en hoe zij ooit in het land waren gekomen. Bij die kliniek ben ik geloof ik maar een of twee echte Zwitsers tegengekomen.
De volgende dag was het vroeg op om richting de volgende kennismaking te vertrekken. Frans had gewaarschuwd om er wat vroeger te zijn, want het tweede gesprek was in een groot ziekenhuis. Toen ik er een uur voor het gesprek aan kwam zag ik gelijk dat hij niet gelogen had. Het heeft me in het ziekenhuis bijna een half uur gekost om de hoofdingang en de radiologie te vinden. Eenmaal aangekomen moest ik even wachten tot de hoofdlaborant beschikbaar was. Tijdens het wachten kwam ik er al achter dat er veel talen gesproken werden. Niet alleen Duits, maar ook Frans en Italiaans. Ik werd daar wel wat nerveus van. Ook hier weer een rondleiding gekregen, weer mooie nieuwe apparatuur. Daar werd de MBB-nerd in mij heel blij van. Daarna nog een kort gesprekje en ik stond weer buiten. Ik mocht kiezen waar ik zou gaan werken! Een erg moeilijke keuze. Gelukkig had Frans ook een voorkeur en advies hierover en hij had gelijk een stadstocht door Bern voor me klaar, zodat ik de tijd kon doden voor ik weer terugreisde naar Nederland.
Nu is het hard aan het werk voor de voorbereidingen. Ik ben zeker blij dat ik de stap gemaakt heb en gelukkig niet alleen, als ik zie wat er allemaal bij komt kijken. Dit had ik zeker niet alleen kunnen regelen. Straks op naar Bern, een mooie “grote” stad waar veel te doen is.
Rick
©2024 IRIS medical employment - disclaimer | Privacy Statement & Cookieverklaring | inloggen